buraya da alalım efenim:

para kazanma derdi kadar avutucu bir şey yok. öyle bir geçiyor ki zaman.. çalıştıktan sonraki zaman da sanki ayrı bi değer kazanıyor. hayata karşı küçük zaferler: kahve molası, şöyle bi denize bakmak, yeni açılan bir restoranı 'keşfetmek'.. müdürler, onların müdürleri, takım elbiseler falan.. ödüller bir de, en iyiler.. endüstriye mal üretir hale geldiğini fark edemeyen sanat. eski aklımın nesi vardı diyor insan.. kibirli görünmemek için bu eleştirileri dillendirmekten bile çekiniyor oluşumuz: beğenmediğin şeyler hakkında sessiz kalman yetmez, "öveceksin ki alçak gönüllü desinler". askerlik var sonra. bir de ortadoğuda yaşıyorsun, bir sürü çocuğu öldürüyorlar, göz altına alıyorlar, darp ediyorlar. sonra bir de insanlar arası ilişkiler.. büyü bozulmasın diye iyi anlaştığın biriyle daha fazla yakınlaşmak istememek.. mülk edinir gibi sevgili edinmek. insan mülkünü nasıl sevebilir? politik yakınlıkların olağanın üzerinde kısa süreliliği.. bağlanmaya olandan daha az değil ayrışmaya olan merakımız, "hangi köydensin sen"den öteye gidemiyor politik tartışmalar. durdum.

madem feysbuktayız, hemen kendime döneyim. üç ihtimal var: birincisi bu aralar çok çalıştığım için yoruldum biraz, ikincisi yaşlanıyorum, üçüncüsü ve en kötüsü zamanında (üniversitedeyken mesela) klişe/yüzeysel bulduğum eleştirilerden daha fazlası değil bu hayat.

kafka'ya bakılırsa birincisi doğru:

"Sevgili bayan Milena, size Prag'tan sonra Meran'dan yazmıştım. Karşılık vermediniz. Gönderdiğim o pusulalara karşılık beklemem yersiz, biliyorum. Yazmadığınıza bakılırsa iyi olmalısınız. Bizler çoğunlukla iyi olduğumuz zaman susarız."

ya da sıklıkla olduğu gibi biz yanılıyoruz, ursula'm haklı:

"Uykuya ihtiyacınız olduğunu biliyorsunuz. Tıpkı yemeğe, suya ve havaya ihtiyacınız olduğu gibi. Peki, uykunun tek başına yeterli olmadığını, vücudunuzun rüyalı uyku hakkını da aynı şiddetle talep ettiğini biliyor muydunuz? Sistemli olarak rüyalardan yoksun bırakılması halinde beyniniz size çok tuhaf oyunlar oynamaya başlar."