tezin ilk bölümü için "stanislavski in rehearsal" ve "grotowski ile fiziksel eylemler üzerine çalışmak" kitaplarını tekrar okuyunca içimde güçlü bir şekilde yeni bir şeyler yapma isteği belirdi. istanbula gelişimle birlikte bu isteğin giderek azaldığını fark ettim. kitapların dünyası pratik yaşantımızdan çok daha eyletici (eyleme kudretini artırıcı). içinde bulunduğumuz bu ne yazık ki pis(dirty!) dünyada tek başına ayakta kalabilmek, eylemek için güç bulmak çok zor. belki kitaplara, filmlere ve müziğe bu yüzden sarılıyorum. ancak bu bir çıkıştan çok kaçışa benziyor. oysa her şeyle yüzleşmeli.